Przeszłości Szepty Niezwykłe – CDS Krosno
31 marca 2016, w Krośnie w Centrum Dziedzictwa Szkła, miałem przyjemność, dzięki Pani Hannie Wajdzie-Lawerze, pokazać swoje zdjęcia podczas mojej kolejnej wystawy prac wykonanych mokrym kolodionem.
O wszystko zadbano, za co po raz setny dziękuję. Zaproszenia, plakaty, wino, ciastka… Dosłownie wszystkim się Pani Hanna zajęła. Wernisaż (jak i wystawa, która trwa do końca maja) zaplanowany był w Piwnicach Przedprożnych na rynku w Krośnie. Klimatyczność ceglanych pomieszczeń i sklepień wspaniale korespondowała z pracami na szklanych taflach.
Ludzi chcących zobaczyć zdjęcia jak i pokaz tej dawnej, uważanej dziś za szlachetną zupełnie niesłusznie moim zdaniem, techniki rejestrowania obrazu było całkiem sporo.
Jak się okazało, zanim jeszcze zaczęliśmy się dobrze rozkręcać o rozmowę poprosiła mnie pani z Radio Rzeszów. 
Podczas całej imprezy opowiadałem o procesie mokrego kolodionu, dlaczego się nim zająłem, skąd wziął się pomysł na ten projekt. Odpowiedziałem, też na kilka pytań dość technicznych z zakresu przeprowadzenia procesu. Zawsze pomagam i odpowiadam na pytania dotyczące pracy z mokrym kolodionem. Przyszedł w końcu czas na pokaz techniki.
Najpierw opowiedziałem o swoim aparacie, jego renowacji itp. Niektórzy ludzie nie wiedzieli, że istnieją aparaty inne, niż takie co się widzi obecnie lub widziało jeszcze 20-30 lat temu.
Modelki miały stroje z epoki, a ich głowy spoczęły na podtrzymce 🙂
Zadecydowaliśmy, że przysłoną roboczą będzie blaszka f4 🙂
W międzyczasie odpowiedziałem na kilka pytań. Między innymi, czemu na matówce wszystko jest odwrócone do góry nogami itp 🙂
Po naświetleniu płyty 10×12 cali i jej wywołaniu w ciemni, utrwalanie zrobiliśmy przy świetle. Zawsze tak robię, bo bardzo lubię reakcję ludzi na efekt zmywania z płyty nienaświetlonych halogenków srebra, gdy z obrazu negatywowego wyłania się najpierw nicość, a potem obraz pozytywowy.
Zdjęcia z wernisażu wykonał Maciej Kondera
A na koniec zapraszam do obejrzenia krótkiego filmu z pracami pochodzącymi z projektu.
Marcin, wielki szacunek!